W naszych katechezach doszliśmy właśnie do 3 etapu Mszy świętej. Pierwszym etapem była Liturgia Słowa, drugim omawianym ostatnio była Liturgia Eucharystyczna. Trzeci etap nosi nazwę Liturgia uczty ofiarnej i obejmuje modlitwy i działania począwszy od wprowadzenia do „Ojcze nasz” aż do modlitwy po Komunii włącznie. Modlitwy obrzędu komunijnego przeniknięte są treściami na temat pokoju, jedność, bo już sama nazwa comunnio – wspólnota ma wydźwięk jednoczący.

Wprowadzenie do modlitwy Pańskiej nie rozpoczyna się od dobrze znanej nam formuły „Módlmy się”, ale od specjalnie dobranych słów, które mają wyrażać postawę odpowiadającą wymawianym słowom,
a więc zaufanie, dziecięcą ufność.

Modlitwa Pańska, na początku traktowana jako modlitwa kierowana do Boga Ojca w skrytości: Ty zaś, gdy chcesz się modlić, wejdź do swej izdebki, zamknij drzwi i módl się do Ojca twego, który jest w ukryciu (Mt 6,6) jak czytamy we Mt Ewangelii, z biegiem czasu staje się modlitwą wspólnotową chrześcijan. Treść modlitwy Pańskiej można uważać za swoiste streszczenie anafory czyli całej modlitwy eucharystycznej. Siedem próśb zawartych w modlitwie Pańskiej jest streszczenie całej Ewangelii, gdzie mamy kontemplować Boga jednocześnie prosząc Go o to, co nam potrzebne do życia.

Ojcze nasz, któryś jest w niebie,

święć się imię Twoje;

przyjdź Królestwo Twoje;

bądź wola Twoja jako w niebie, tak i na ziemi.

Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj;

i odpuść nam nasze winy,

jako i my odpuszczamy naszym winowajcom;

i nie wódź nas na pokuszenie,

ale nas zbaw ode Złego.

W pierwszych wiekach chrześcijaństwa nie stosowano na zakończenie modlitwy Pańskiej aklamacji Amen. Być może przejęto je z liturgii hiszpańskiej, w której Amen mówiono po każdej z próśb Modlitwy Pańskiej. Natomiast w czasie liturgii stosowne przepisy nie przewidują Amen na zakończenie modlitwy Pańskiej i tak też czynimy.

na podstawie: Liturgika t. IV Eucharystia x. B. Nadolski